خودکارآمدی

توضیحات

خودکارآمدی

2-4-1- مفهوم خودکارآمدی

خودکارآمدی صفتی است که به عامل انسانی نسبت داده می شود و متضمن کفایت و خودبسندگی فرد است. بحث از ویژگی ها و خصوصیات فرد خودکارآمد به منزله ارائه دلایلی است که انتخاب خودکارآمدی به عناون هدف را توجیه می کند. پیچیده تر شدن وضعیت زندگی و افزایش روز افزون گزینه هایی که در زندگی پیش روی فرد است و همین طور گسترش مداوم حجم دانش منجر به این ضرورت می شود که به قابلیت هایی از نوع خلق، نقد و ژرف نگری در امر انتخاب و تصمیم گیری بیشتر توجه کنیم. خودکارآمدی دربردارنده بخشی از این قابلیت هاست (دست مرد و همکاران، 1391).

مفهوم خودکارآمدی تاریخچه نسبتاً کوتاهی داردکه با فعالیتهای بندورا (1977) آغاز می­گردد. وی در نوشته­ای تحت عنوان« به سوی یکپارچه­کردن تئوری­های تغییرات رفتار» به این موضوع اشاره کرد. (پاجریس، 1996 ، بندورا، 1986)، خودکارآمدی یعنی قضاوتهای افراد در مورد توانایی­های خود بندورا 1986) که این باورهای افراد نسبت به توانایی هایشان روی تلاش و پشتکار آنها اثر میگذارد.

به عبارتی خودکارآمدی عبارتست از باور فرد، در این خصوص که توانایی انجام تکالیف را دارد یا خیر (میلن، شیرن، اوریل، 2000: 101) خودکارآمدی با توجه به احساس تفکر و عمل انسانها متفاوت است (بندورا، 1997). خودکارآمدی عموما در حوزه اختصاصی در نظرگرفته می­شود، بدین معنا فرد می­تواند خود باوری نسبتاً محکمی در حیطه­ها و دامنه­های مختلف یا موقعیت­های عملکردی خاصی داشته باشد. اما برخی از محققین یک مفهوم عمومی از خودکارآمدی متصور شده­اند. این مفهوم به اعتماد کلی فرد به توانایی گذر از دامنه وسیعی از خواست­ها