توضیحات
سرمایه روانشناختی[1]
خانواده در زمره مهمترین سیستم های اجتماعی است که بر اساس ازدواج بین دو جنس مخالف شکل می گیرد. حفظ و تداوم خانواده از اهمیت زیادی برخوردار است. خانواده به عنوان واحدی اجتماعی، کانون رشد و تکامل، التیام و شفادهندگی و تغییر و تحول آسیب ها و عوارض است که هم بستر شکوفایی و هم بستر شکوفایی و هم بستر فروپاشی روابط میان اعضایش می باشد. در قرن بیست و یکم روانشناسی متوجه این امر شده است که انسان باید انرژی عقلانی خود را صرف جنبه های مثبت تجربه اش کند. در آغاز روانشناسی بیشتر بر هیجانات منفی مانند اضطراب و افسردگی تمرکز داشت تا بر هیجانات مثبت مانند شادکامی و رضایت.
به نظر میرسد همراه با افزایش بحران های روحی،اخلاقی، اقتصادی، سیاسی، جهانی شدن، کشمکش، تعارض، رقابت و…نیاز هزاره سوم نیاز به نوع جدیدی از سرمایه باشد که حالت ها، هیجانات و عواطف را مدیریت کند. سرمایه روانشناختی مفهومی است که توسط فرد لوتانز (اولین و بزرگترین نظریه رفتار سازمانی) مطرح شده است. این مفهوم انواع کلاسیک سرمایه – سرمایه انسانی و سرمایه اجتماعی-را در برمی گیرد، بین آنها پیوند برقرار کرده و در نهایت باعث ایجاد هم افزایی بین آنها می شود. سرمایه روانشناختی همچینن فراتر از ابعاد شخصیتی فرد می باشد.
اما از موضوعاتی که در دهه های اخیر توجه بسیاری را به خود جلب کرده است، روانشناسی مثبت گرا است سلیگمن[2]، 2000).در یک فرآیند تعلیلی و تبیینی دامنه دار لوتانز بیان داشته که بهزیستی روانی در درجه اول از عوامل فردی تاثیر می پذیرد که در این میان بر نقش سرمایه روانشناختی تاکید نموده است.چهار مؤلفه سرمایه روانشناختی (خودکارآمدی، خوش بینی، امیدواری و تاب آوری) در یک فرآیند تعاملی و ارزشیابانه، به زندگی فرد معنا بخشیده (وود[3]، 1996)و تلاش فرد برای تغییر موقعیت های فشارزا را تداوم داده و او را برای ورود به صحنه عمل آماده نموده (بوبو[4]، 2001) و مقاومت و سرسختی وی در تحقق اهداف را تضمین می کند (پارکر[5] و همکاران، 2003).
[1] psychological capital
[2] Seligman
[3] Wood
[4] Bono
[5] Parker
