توضیحات
2-2-1- تعریف رضایت شغلی
رضایت شغلی یا خشنودی شغلی: عبارت است از نگرش نسبت به شغل خویش به نحوی که شخص با علاقه و روحیه بالا به انجام شغل خود بپردازد. (کونتز، 1988: 85).
«اسمیت» معتقد است رضایت شغلی گستره ای است که در آن محیط کاری تقاضاهای فرد را برآورده می کند. تعاریف متعددی از رضایت شغلی بیان گردیده است، از نظر «رابینز» رضایت شغلی به نگرش کلی فرد درباره شغلش اطلاق می شود. کسی که رضایت از شغلش در سطح بالایی است نسبت به کارش نگرش مثبتی دارد ولی کسی از کارش ناراضی است نگرش او به کارش منفی است (رابینز، 1373: 226- 265). رضایت شغلی عبارت است از حدی از احساسات و نگرش های مثبت که افراد نسبت به شغل خود دارند وقتی که یک شخص می گوید دارای رضایت شغلی بالایی است این بدان معنی است که او واقعاً شغلش را دوست دارد، احساسات خوبی درباره کارش دارد و برای شغلش ارزش زیادی قائل است (مقیمی، 1377: 383).
2-2-2– تاریخچه رضایت شغلی
مطالعات رسمی رضایت شغلی تا مطالعات هاثورن در اوایل سال‌های 1930 شروع نشده بود. لیکن قبل از این مطالعات، مدیران علمی به طور ضمنی رضایت شغلی را در ارتباط با خستگی کارگران تشخیص داده بودند.
از سال‌های 1930 تاکنون رضایت شغلی به طور وسیعی مورد مطالعه واقع شده است. به طوری که ادوین لاک تخمین می‌زند که تا سال 1972 حداقل 33350 مقاله در این خصوص به چاپ رسیده است. در اصل رضایت شغلی به آن دلیل اهمیت پیدا کرد که طرفداران اولیه رویکرد روابط انسانی تئوریسین‌ها و مدیران را قانع کردند که کارگر خوشحال کارگری سودآور است. تلاش کلاسیک برای تعریف رضایت شغلی توسط رابرت هاپاک
